Vroeger dumpte ik mijn projecten als ze te zwaar/ saai/ rommelig of voorspelbaar werden.

Vandaag is weer zo'n dag waarop ik wil stoppen. Met alles. Wegkruipen en verdwijnen. Mijn hele bedrijf op de composthoop te gooien.

Ik zie die gedachten voorbijkomen. En ik weet dat ze een signaal zijn van mijn lijf en zenuwstelsel om verantwoordelijkheid te nemen voor het versterken van mijn lichaam en geest. Er is meer draagkracht nodig in mijn lijf en in mijn leven om de expansie te kunnen dragen die ik doormaak. Want ik wil mijn projecten niet meer dumpen. Ik ben toe aan het werkelijk verstevigen en uitbouwen van wat ik doe. Mijn bedrijf wordt volwassen. Of misschien ben ik dat zelf geworden. Een bijverschijnsel van het moederschap.

Het opbouwen van een groot bedrijf (net als het grootbrengen van een kind) is een enorme uitnodiging voor mijn systeem om sterker te worden. Om meer te kunnen dragen. Grotere energie te kunnen ontvangen en doorgeven. Om door te pakken in plaats van af te haken.

Meer klanten, meer harts verbindingen, meer liefde, meer geld, meer impact.

Al deze dingen vragen om meer grenzen, meer van mezelf laten zien, meer structuren neerzetten, meer nee zeggen, meer focus, meer stamina en meer lichamelijke kracht. Dat is nodig omdat die groei ook gepaard gaat met het ontvangen van meer tegenwind, meer kritiek, meer projecties, meer vragen, meer berichten en ook meer bullshit.

Die ontwikkeling in mezelf vertaalt zich vliegensvlug door in mijn bedrijf. Een prachtige spiegel. Dat is op sommige dagen echt amazing. En op andere dagen wil ik wegkruipen onder een steen (heel verleidelijk hier op Heartland... Veeeeel mooie grote stenen).

Het is een uitdaging van jewelste om mijn draagkracht te blijven vergroten zonder mezelf op te branden. Er is zo'n genuanceerd onderscheid tussen jezelf over grenzen heen pushen of de grenzen van je kunnen continu liefdevol te blijven verleggen.

Ik stap keer op keer opnieuw in mijn keuze om de beweging die ik de wereld in breng te blijven vergroten en dus ook opnieuw te committen aan het ongemak dat er bij die groei komt kijken: De overwhelm, het ontvangen van feedback, het aankijken van mijn triggers, het ownen van mijn successen en erkenning geven aan alle manieren waarop ik faal.

De afgelopen jaren heb ik zó vaak willen stoppen. Sowieso iedere keer als ik onenigheid had met een klant of als er binnen de sisterhood heftige triggers door de groep vlogen. VRESELIJK. En toch kies ik er weer voor om verder te groeien. Verder te ontwikkelen.

En het is gaaf om te zien hoeveel meer ik vandaag de dag al kan dragen dan 10 jaar geleden. Toen lukte het me net om mijn studie af te ronden. Voor veel meer had ik geen ruimte.

En nu? Nu geef ik leiding aan een community vol echte (en fantastische) mensen, bouw ik twee bedrijven op, ontwerp ik teachings, doe ik spaceholden voor mezelf, heb ik aandacht voor mijn gezin, run ik de achterkant van die bedrijven, werk ik samen met een team, ontwikkel ik mijn visie en methode, volg ik een opleiding, begeleid ik ongekend diepgaande persoonlijke en spirituele processen, zet ik retraites neer en ben ik hoeder en verzorger van Heartland. Ik zeg niet dat ik het foutloos doe. Maar ik doe het. Ik ben er. Ik kom opdagen. Dag na dag na dag.

Heb je het verlangen om een bedrijf op te bouwen? Je energie groot de wereld in te sturen? This is what it takes. En dit is ook wat het brengt. Expansie op ieder vlak. F*cking mooi. EN het vraagt ALLES. Zelfs als het moeiteloos gaat.

Sister. Ik neem mijn hoed voor ons af. De kracht die we bevrijden en cultiveren in onszelf is gigantisch. De toewijding die het vraagt is dat ook. En de impact die we ermee maken in het leven van onze geliefden, onze klanten en de bredere wereld is dat ook. Alles wordt groter als wij groeien.

Als je samen wil groeien, welkom in BEING The Apple Tree: Voor iedereen die deze diepe mate van toewijding en expansie wil omarmen en gebruiken om gezonde creaties groot te brengen.